Bienvenida a Fuera del tiempo...

Fuera del tiempo tienes muchas cosas que ver
pero ninguna que hacer
Puedes verte a los 9 años
con la naricilla pegada a la ventanilla del autobús
que te lleva por caminos que nunca habías visto
O a los 90
en un continuo vaivén de mecedora
run ran
run ran
run ran
...
Fuera del tiempo es cuando tienes más tiempo para todo
tic tac
tic tac
tic tac
...
Es el momento del tac tic
tac tic
tac tic
tic
tic
...
Puedes pasarte el viaje sintiendo solamente el olor de la canela
o escuchar una canción que nunca se acaba

Vente fuera del tiempo.
Es ahí donde te das cuenta que el tic tac de un reloj
no es más que un sucedaneo de la vida.
Abre las manos,
cógelo
y déjalo correr

http://www.goear.com/listen.php?v=4243142

Vetusta Morla

Nun diminuto cuarto dun segundo piso,
eu contaba as horas que me faltaban para fuxir desa maldita cidade.
Ella duerme tras el vendabal.
No se quitó la ropa.
Sueña con despertar en otro tiempo y en otra ciudad.
O reloxo de parede da miña aova marcaba as doce.
A unha.
As dúas.
As tres.
...
E así ata as sete da mañán.
Mentras eu esperaba con bágoas nos ollos, eles vivían un dos seus millores concertos
ó longo da súa carrera musical.
Vetusta Morla culminaba o seu espectáculo con Saharabbey Road,
o público estoupaba de alegría, eu morría de angustia
e seguía a contar as horas que me quedaban para chegar o aeroporto.

http://es.youtube.com/watch?v=h--c2hGrj2Q

Eu non saía dese concerto. Se o soubera, xúroche que esa noite
estaría desexando que non pasaran as horas.
E non estaría afogando nese cuarto.

Tan sólo seremos libres cuando no haya más que perder

Vetusta chegou a Galiza. Eles mesmos contábanme na Fnac despois do acústico
que era aquí onde máis os querían...
Xa non podo escoitar a Quique González.
Pero escoitei a Vetusta e non pensei en ti.




...es hora de volver a empezar...

http://www.myspace.com/vetustamorla

Fai un anaco subín á terraza. Ás veces esquezo que temos terraza na miña casa e que podes ver toda a periferia da Coru... e a tódol*s veciñ*s de Palavea City... É coma un "Aquí no hay quien viva" versión barrio. Podes ver á parella recén cheghada xoghando co seu chucho e facéndose carantoñas. E podes ver a Xulia e Maruxa vendo o Salsa Rosa. E podes ver a Ana amamantando a Gonzalo, e ó pequeno Alex en pixama saltando pola fiestra para ir xoghar con Bosco, que o está a pasear o pai... E a Pili fumando no balcón. E podes ver a Pepe saíndo da casa para non aghuantar á súa muller. E podes ver a media lúa que hai esta noite. E algunha estrela tamén. E se miras máis aló, inda podes ver o horizonte. É linda a miña terraza...

Quero lume!

O amor é un engano dos sentidos. Mais quen non vive enganada? Hoxe é día de luto. Morreu a miña cámara de fotos. Cáeseme o mundo ós pes, é realmente terrible. A miña axenda vai engordando pouco a pouco, concertos por aquí, exames por alá. E a miña mente non asenta cabeza. Moza, espabila. Non todo é vicio e rock&roll. Sigo replanteándome cara onde emigrar (Lisboa… Madrid… Lisboa… Granada… Lisboa… Perugia…). A razón ségueme a pedir un bo futuro laboral na capital. Pero o corazón pídeme a paz de Lisboa. Joao Afonso e Luis Pastor o 10 de abril no Rosalía. Xa teño a miña entrada. E a semana que ven festiña no campus de Elviña con Lamatumbá, Ruxe Ruxe e moito máis. Exames, meniña, concéntrate… Estou farta do apego, das teorías personalistas e das variables dependentes e independentes. Estou farta do insomnio. Estou farta do engano dos sentidos. Quero lume!

Let me take you down,
'cos I'm going to Strawberry Fields
Nothing is real
And nothing to get hungabout
Strawberry Fields forever...

Pero está bien...
[ es decir, creo que no está del todo mal ]

Quiero hacer contigo lo que la primavera hace con los cerezos